Astronomen hebben een nieuwe soort ster ontdekt. Het gaat om een zware heliumster met een zeer sterk magnetisch veld. Heliumsterren zijn de voorlopers van de mysterieuze magnetars, de sterkste magneten in het heelal, blijkt uit onderzoek van een internationaal onderzoeksteam.
De ster is onderdeel van een dubbelster en draait dus rond hetzelfde zwaartepunt als een andere ster. De ster staat op zo’n drieduizend lichtjaar afstand in het sterrenbeeld Monoceros, ofwel Eenhoorn. Heliumsterren bevatten veel helium en zijn zwaarder dan onze zon.
Maar er is nog iets merkwaardigs aan deze ontdekking. Need hoewel de heliumsterren al ruim honderd jaar worden gezien, konden de onderzoekers hun observatie niet goed verklaren met traditionele natuurkundige modellen.
Astronomen noemen de nieuwe ster daarom ook wel de “zombiester”, omdat de ster zo uniek is en extreem lastig te bestuderen is. Maar bij een van de wetenschappers ging een lichtje branden. Magnetische velden beïnvloeden het gedrag van sterren. Dat zou kunnen verklaren waarom de heliumsterren met traditionele modellen zo moeilijk te verklaren zijn.
Het onderzoeksteam onderzocht verschillende waarnemingen van telescopen over de hele wereld. Het was snel duidelijk dat de ster waarom het gaat, HD 45166, zeer sterk magnetisch is.
De ster is ongeveer even sterk als de sterkste magneten die ooit door de mens zijn gemaakt. Dat is een magneet met een kracht van 37,5 tesla. Ter vergelijking: een koelkastmagneet heeft een kracht van 0,005 tesla.
Ontvang meldingen bij nieuwe artikelen over heelal en ruimtevaart
Heliumster verandert in extreem sterke magneetster
De ontdekte heliumsterren zijn levende sterren die later waarschijnlijk veranderen in magnetars. Dat zijn uitgedoofde sterren die de sterkste magneten in het heelal zijn. Ze zijn nog een miljard keer sterker dan het magnetische veld van HD 45166.
Magnetars zijn overal in onze Melkweg te vinden, maar het was tot nu toe onduidelijk hoe deze precies ontstaan. De heliumsterren bezwijken uiteindelijk onder hun eigen zwaartekracht, waardoor ze imploderen.
Daarbij wordt een deel van het materiaal waar de ster van gemaakt was, uitgestoten. Er blijft een minder grote kern over waarin de deeltjes veel dichter op elkaar geplakt zitten dan voor de implosie.
Het magnetisch veld van de ster blijft redelijk hetzelfde, maar moet zich nu verdelen over een kleiner quantity. Daardoor wordt de kracht vele malen sterker, tot wel 10 miljard tesla.